لیفت ابرو چه تفاوت هایی با جراحی ابرو (Browpexy) دارد؟
اگر با شنیدن عبارت جراحی ابرو شگفتزده شدهاید بایستی بگویم که شما تنها نیستید که از شنیدن چنین عبارتی تعجب میکنید. غالبا افراد جراحی ابرو را با لیفت ابرو اشتباه میگیرند. بالا کشیدن ابرو یا همان لیفت ابرو که به آن لیفت پیشانی نیز میگویند در مقایسه با جراحی ابرو شناختهتر است. لیفت ابرو، افتادگی پوست پیشانی، پلکهای بالا و ابروها را درست میکند. اکثر افرادی که لیفت ابرو انجام میدهند به طور همزمان دست به لیفت صورت یا جراحی زیبایی بینی نیز میزنند. بالا کشیدن ابرو جوانی و شادابی قابل توجهی به صورت فرد میدهد و فرد ظاهری جذابتر به خود میگیرد. در لیفت ابرو کل قسمتهای پیشانی لیفت شده و منجر به پیشانی پویا و دارای حرکات طبیعی میشود. از طرف دیگر، جراحی ابرو شیوهای جهت بالا کشیدن و ثابت کردن ابرو است. در جراحی ابرو معمولا پلکهای بالا نیز لیفت میشوند. به طور کلی میتوان گفت که جراحی ابرو نوعی لیفت ابرو است که به عنوان روشی اضافی در حین سایر روشها انجام میشود. البته شایان ذکر است که در هر دو روش مزایا و معایبی نهفته است.
حتما بخوانید:
رفع افتادگی ابرو و چروک پیشانی
از بین بردن خطوط پیشانی و بالا بردن (لیفتینگ) ابرو
لیفت ابرو
روشهای مختلفی برای لیفت ابرو وجود دارد که برخی از این روشها عبارتند از: اندوسکوپیک، کرونال، پره تریکئال، وسط پیشانی و روش مستقیم. هر کدام از این روشها دارای علائم، مزایا و خطرات مربوط به خود است. در روش اندوسکوپیک (دستگاه جراحی ویدئویی)، جراح چهار تا شش شکاف کوچک در خط رویش مو بیمار ایجاد کرده و دستگاه اندسکوپی را وارد میکند .دستگاه اندوسکوپی یک لوله سفت و سخت مجهز به لامپ و یک دوربین است که به مانیتوری متصل میشود که به جراح کمک میکند. سایر دستگاههای جراحی ریز در داخل برشهای دیگر قرار میگیرند تا به پزشک اجازه دهند تا در داخل فرورفتگی ایجاد شده در زیر پوست و عضله پیشانی و ابرو کار کرده و مراحل عمل را با استفاده از دستگاه آندوسکوپ مشاهده کند. جراح سپس محل پوست و بافتهای نرم پیشانی و ابرو را تغییر داده و به حالت معلق نگه میدارد تا چین و چروکها، حفرهها و سایهها را کاهش یابند. در این روش مقدار پوست بسیار اندکی برداشته میشود. در این روش ابرو و پیشانی صرفا بالا کشیده و به حالت معلق در میآیند. سایر روشهای بالاکشیدن ابرو شامل شکافهای طولانیتر است که در آن امکان بررسی عمیقتر پوست و بافتهای نرم پیشانی و ابرو وجود دارد. در لیفت ابرو و پیشانی به شیوهی کرونال، شکاف را در قسمت بالای سر ایجاد میکنند. در روش پره تریکئال شکاف را در لبهی خط رویش موی پیشانی وضع میکنند. در بالاکشیدن ابرو به روش وسط پیشانی شکاف را در چین طبیعی پیشانی ایجاد میکنند. در لیفت ابرو به شیوهی مستقیم لبهی بالایی ابرو را میشکافند. تمامی این روشها با بالا کشیدن موقعیت ابرو، در کاهش خطوط افقی موجود در پیشانی موثر هستند. پزشک جراح سیری از پوست و عضلات را برمیدارد که حدود ۲٫۵ تا ۵ سانتیمتر عریض هستند سپس لبههای آزاد را به پیوند میزند. مزایای این روشهای اضافی لیفتینگ ابرو و پیشانی این است که در آنها پوست اضافی و مازاد برداشته میشود و از ماندگاری طولانی برخوردار هستند. در لیفت ابرو و پیشانی از بیهوشی موضعی استفاده میکنند که این روش بدون درد است. مدت زمان لازم برای لیفت ابرو ۳۰ تا ۶۰ دقیقه است که نسبت به روش بالاکشیدن ابرو میتواند متغییر باشد. معمولا نشان و جاهای (کبودی و تورم) ناشی از عمل جراحی در مدت یک تا دو هفته از بین میرود. اکثر افراد بعد از گذشت یک هفته میتوانند به فعالیتهای عادی خود ادامه دهند.
حتما بخوانید: انواع نخ لیفتینگ
عمل جراحی ابرو
جراحی ابرو را به همراه یک جراحی زیبایی بنام بالاکشیدن پلک بالایی انجام میدهند. در جراحی بالاکشیدن پلک بالایی، پف و افتادگی اطراف پلک را برمیدارند. در جراحی ابرو قسمت بالای پلک را بالا کشیده و ابرو را اندکی بالاتر از برآمدگی آن میبرند و سپس از داخل آن را بخیه میزنند. در روشهای مختلف، ابرو را بر روی ابزاری که در برآمدگی ابرو تعبیه شدهاست نگه میدارند. در هر نوع جراحی ابرو بیمار دارای ظاهری تازه و شاداب میشود. جراحی بیمار شیوهای سرپایی است که در زیر محل بیحسی موضعی انجام میشود. این جراحی سرپایی تقریبا سی دقیقه تا یک ساعت طول میکشد. در این جراحی نیز همانند سایر جراحیهای زیبایی، بیمار بایستی یک نفر همراه داشته باشد تا وی را به منزل رسانده و شب پیش او بماند تا از عدم بروز هرگونه عوارضی اطمینان حاصل شود . البته لازم الذکر است که جراحی ابرو به ندرت دارای عوارض جانبی است. طول دورهی بهبودی در جراحی ابرو کمی کوتاهتر از دورهی بهبودی لیفت ابرو است. در طول مشاوره، پزشک تاثیرات و روش مناسب برای درمان ابروی فرد را با او درمیان میگذارد.
تفاوت جراحی ابرو با لیفت ابرو
لیفت ابرو که عمدتا مشابه لیفت پیشانی است بخوبی در بین مردم شناخته شده است. بیشتر اطلاعات مردم ناشی از روشهای پیشرفته بکار گرفته شده در شکافهای کوچک و مخفی با استفاده از اندوسکوپی یا دستگاههای پروسکوپی است. پزشکان جراح از همین شیوه میتوانند در جراحیهای کیسه صفرا و بطنی استفاده کنند. لیفت پیشانی به روش اندوسکوپیک مستلزم سه تا پنج شکاف در خط رویش مو است. کسانی که از لحاظ فولیکی دچار اختلال هستند، مخصوصا مردان تاس، باید این واقعیت را قبول کنند که برخی از شکافها حداقل به طور موقت دیده هستند. اما از طریق این شکافهای متعدد، جراح برای بالا بردن پوست و عضلات به عنوان یک واحد یا فلپ از استخوان جمجمه عمل میکند، بافت آن را بالا ببرد، به این ترتیب پوست و عضلات زیرین در ارتفاع بالاتر از قبل قرار میگیرند. پیشانی و ابرو در داخل یک لایه هموار از بافت قرار دارند. بعضی از جراحان نیز بعضی از عضلات، مانند عضلات بین ابروهایی که تمایل به افسرده نشان دادن ابرو را دارند، را جدا میکنند. بهتر است که جراحان دیگر تاثیری بر آن نداشته باشند زیرا در غیر اینصورت به دلیل انقباضهای متعدد ابرو افتاده میشود. روشهای دیگری نیز برای بالا کشیدن ابرو موجود است. شیوهی عملی و جاافتاده این است که شکافی طولانی و افقی در بین خط رویش مو ایجاد شود تا پوست اضافی بالای پیشانی به رو آمده و ترمیم شود، سپس این شکاف از داخل بسته میشود. این شیوه بسیار راحت و کارآمد است. در واقع، نه تنها موثر است بلکه وقت کمتری را هم میطلبد. انتقادی که به این روش وارد میشود این است که در پوست فرق سر (اسکالپ) صورت میگیرد که با ریزش مو در دوران پیری هم در زنان و هم مردان جای زخم آن دیده میشود. جراحی ابرو متدی جایگزین است که از مزایای در معرض شکاف پلک بالا بهره میبرد. در این روش منظور از جراحی امنیت و ترمیم است. از این رو، این جراحی در امتداد پلک بالا صورت میگیرد. بعد از برداشتن عضله و چربی مازاد و مقدار اندکی از پوست (زیاد ضروری نیست) از طریق این شکاف، جراحی تونلی رو به بالا ایجاد میکند. پزشک جراح از قسمت استخوانی حدقه چشم یا مدار به سمت بالا کالبد شکافی میکند بطوری که ابرو را از برخی از قسمتهای متصل به آن جدا میکند. سپس به کمک بخیههای مخفی، قسمت زیرین ابرو را به بافتهای محکمتر که روی استخوان را پوشاندهاند، بخیه میزند. هر طرف از ابرو را با سه تا پنج بخیه در نقطهای مورد نظر و بالاتر از مکان قبلی خود محکم میکنند. در طی این عمل جراحی، مهم است که بتوان در مورد موقعیت جدید ابروها نظر داد. فرد بیمار از حالت هموار به موقتا به موقعیتی بالاتر میرود تا موقعیت ابرو را همراه با تاثیر جاذبه بررسی کند. نکتهی جالب در مورد جراحی ابرو این است که مدت زمان زیادی طول نمیکشد لذا از لیفت ابروی باز یا اندوسکوپیک به مراتب کم هزینهتر و موثرتر خواهد بود. برای پزشک ایجاد تناسب و همسازی بین ابروها حائز اهمیت و بسیار چالشبرانگیز است زیرا در اغلب مواقع دو ابروی بیمار از لحاظ مکانی تناسب و همتراز نیستند. اما تنها راه تعیین همترازی این است که بیمار در حین عمل جراحی بصورت نشسته باشد. بدین ترتیب پزشک از تناسب و همترازی ابروها مطلع بوده و در صورت لزوم میتواند تغییراتی ایجاد کند. در زمینه لازم است که از همکاران خود در هوشبری تشکر کرد زیرا در علم هوشبری امکان بیحس کردن بیمار و استفاده از نظرات او وجود دارد در حالیکه خود بیمار نه دردی را حس میکند و نه چیزی را بعد از عمل به یاد میآورد. پروپوفول مادر تمام داروهای بیهوشی است که به طرز معجزه آسایی به پزشکان اجازه چنین روشهای انجام میدهد بدون اینکه بیمار دردی را احساس کند زیرا در این روشها از بیحسی موضعی استفاده میکنند. همکاری بیمار در حین جراحی لازم است و جالب این است که بعد از اتمام جراحی اصلا چیزی را راجع به جراحی و همکاری آنها به یاد نمیآورند.
حتما بخوانید: انواع روشهای جراحی و غیر جراحی لیفتینگ (کشیدن) پوست صورت
لیفت ابرو یا جراحی ابرو چیست؟
یکی از مشکلات فلج طولانی مدت صورت، پیری یا افتادگی ابرو و پیشانی است. لیفت ابرو یا پیشانی دوباره پیشانی را در حالت طبیعی و متوازن بالا میکشد. هرچند شیوهی جراحی ابرو و لیفت ابرو متفاوت است اما از نظر هدف همراستا هستند. هر دو روش (جراحی و لیفت ابرو) نستبا آسان هستند و در کنار سایر روشهای مربوط به صورت همانند لیفت صورت، جراحی پلک، لیفت گردن یا پیوند چربی صورت انجام میگیرند. لازم به ذکر است که جهت درک نتایج منحصر به فرد هر شخص باتوجه هدف وی از جراحی یا لیفت حتما بایستی قبلا با پزشک مربوطه مشورت شود.
لیفت ابرو یا جراحی ابرو چگونه انجام میشود؟
در حال حاضر روشهای مختلفی برای لیفت ابرو وجود دارد. عمده روش بکار گرفته شده در لیفت ابرو، همان روش اندوسکوپیک است که در آن دوربینی کوچک در شکافهای ریز پوست فرق سر کار گذاشته میشوند تا قسمت پیشانی را تحت نظر قرار دهند. در این روش عضلات و بافتهای زیر پوست را بعدا دستکاری کرده و آنها را تا محل دلخواه بالا کشیده و محکم بخیه میزنند. در روشهای جایگزین نیز از طریق شکاف بیشتر در قسمت اسکالپ مو ولی تحت نظارت مستقیم به نتیجه یکسان میرسند. هرکدام از این روشها مزایایی دارند. در جراحی ابرو نیز ابرو را بطور مستقیم بالا میکشند با این تفاوت که در جراحی ابرو نیازی به کالبد شکافی زیاد در قسمت پیشانی یا اسکالپ نیست. در این روش شکافی مستتر در بالای ابرو به منظور بالاکشیدن آن ایجاد میشود. پوست میانی را بریده و بافت عمیقی از ابرو را بصورت بالاکشیده به کمک بخیههای قوی بالا نگه میدارند. مقدار پوست بریده شده به جراحی قبلی بیمار در قسمت بالایی بستگی دارد. در آخر شکاف ابرو را بخیه میزنند.
بهبودی بعد از لیفت ابرو یا جراحی ابرو چگونه است؟
بعد از انجام جراحی، سر فرد را با پارچهای بزرگ و شل میبندند تا کبودی و تورم در صورت فرد را به حداقل برسد. در موارد نادر، از لوله ای نازک و کوچک برای تخلیه مایع تجمع شده در قسمت زیرین پوست استفاده میکنند. البته این تخلیه را در مطب دکتر و در ۲۴ ساعت اولیه انجام میدهند. در این مرحله به بیمار اجازه داده میشود تا با شامپو و آب دوش بگیرد. فرد باید مراقب باشد که پیشانی یا محل شکافته شده در اسکالپ را مالش ندهد. بیشتر محدودیتهای مربوط به فعالیت عادی و برگشت به سر کار همان محدودیتهایی هستند که در لیفت صورت بایستی رعایت کرد. برخی از این محدودیتها عبارتند از: پرهیز از فعالیتهای سخت و طاقت فرسا، ورزش کردن و بلندکردن وسایل سنگین. داروهای مسکن و ضد درد در این مرحله تجویز میشوند. فرد میتواند هرزگاهی از آنتی بیوتیک نیز استفاده کند. در صورتی که کبودی روی صورت ماندگار است بیمار میتواند از لوازم آرایشی جهت مخفی کردن آن استفاده کند. ممکن است که تا چندین هفته جای شکافها گاهی اوقات و بخودی خود بیحس شده و یا حساسیت شدید داشته باشند.
خطرات و عوارض ناشی از لیفت ابرو یا جراحی ابرو چیست؟
معمولا ابرو در مردان در ردیف پایینترین قسمت استخوان پیشانی موجود در بالای چشمها قرار میگیرد اما ابرو در زنان به شکل منحنی و رو به بالا و اندکی بالاتر از استخوان قرار میگیرد. یکی از عوارض جانبی مربوط به لیفت ابرو تصحیح بیش از حد ابرو است که در زنان به شکل تعجبی غیرعادی و ظاهر مردان به شکلی زنانه در میآید. یک پزشک جراحی پلاستیک باتجربه از احتمال بروز چنین عوارض مطلع است لذا در حین جراحی به موقعیت ابرو توجهی خاصی میکند. خطرات دیگری همچون امکان تجمع خون در زیر پوست (غده خونی)، عفونت، اسکار یا جای زخم بزرگ، آسیب دیدگی عصب در عضلات محرک ابروها، ایجاد چین و چروک در پیشانی و ریزش مو در حین شکافتن نیز وجود دارد. علاوه براین، در مواردی نادر لازم است که به جای روش اندوسکوپیک از روش شکاف باز استفاده کرد.